Αν ήμουν ο εαυτός μου

Είχα κάνει ένα μεγάλο λάθος, που τότε, η απειρία δε με βοήθησε να το καταλάβω.

Τη στιγμή που νόμιζα ότι σου έδινα τα πάντα, την ίδια στιγμή δε σου έδινα τίποτα.

Πίστευα ότι στα μεγάλα και όμορφα λόγια, στις υπερβολές και τα ξενύχτια, κρυβόταν ο έρωτας και ο ενθουσιασμός. 

Πίστευα, πως, αν πάντα σε ακολουθούσα, αν πάντα σε ικανοποιούσα και σου ‘λεγα σ’ αγαπώ, θα σε συγκινούσε και θα μου έδινες αυτή την ευκαιρία που απελπισμένα αναζητούσα.

Πίστευα, πως, στα μεθύσια μου πάνω, θα έβρισκα μια δικαιολογία για να έρθουμε πιο κοντά και καμία μου λέξη δε θα παρεξηγούσες. 

Αντιθέτως, θα αισθανόσουν γλυκά και στα μάτια μου θα έβλεπες, όλα εκείνα που μέσα μου ψυχορραγούσαν.

Μα έκανα λάθος… 

Όταν έναν άνθρωπο αληθινά τον αγαπάς, δεν πρέπει να στηρίζεσαι στα «ελπίζω» και στα «πιστεύω». 

Αν ήμουν ο πραγματικός μου εαυτός, ίσως να σ’ είχα κερδίσει.

Ίσως να συναντούσες το σταυροδρόμι της ψυχής μου, και να τα βρίσκατε!

Πιθανότατα να μη σου άρεσε και καθόλου το αληθινό μου εγώ.

Όμως θα είχες δει εμένα. 

Εμένα... αυτό, που πραγματικά είμαι, δίχως φίλτρα και ζαλισμένα λόγια.

Και τότε, ναι. Θα αποδεχόμουν ευχαρίστως την ήττα.

Δε σε άφησα ποτέ να με μάθεις.

Δεν επέτρεψα ποτέ, στον ανυπόμονο εαυτό μου, να με διαβάσεις.

Έκλεινα πόρτες και παράθυρα, έδειχνα μόνο ό,τι σύμφερε εμένα, και απλώς, ήλπιζα να με ερωτευτείς…

Πώς να εισχωρήσει ο έρωτας όταν αμύνεσαι;

Πώς να νιώσει ελευθερία το συναίσθημα, αν δεν το αφήσεις να πετάξει μέσα από τα χέρια σου; 

Μην το παγιδεύεις.

Μη του βάζεις όρια.

Μη το ξεγελάς.

Άσε το, να λειτουργήσει αυθόρμητα.

Άσε το να αναπνεύσει… Και αν είναι να έρθει, θα έρθει.

Η αγάπη, τρέμει και φοβάται το ζοριλίκι.

Να ΄ξερες μονάχα, πόσα βράδια έκλαψα για αυτό το «αν» και το «ίσως».

Αν ήμουν ο εαυτός μου… Ίσως να με είχε αγαπήσει… 

Αν δεν πιεζόμουν, και δεν κρυβόμουν πίσω από μάσκες… Ίσως να εκτιμούσε το πρόσωπό μου.

Και αν τότε, ήξερα, όσα τώρα ξέρω… Σίγουρα, δε θα προσπαθούσα να αγαπηθώ. 

Έμαθα, πως, όταν προσπαθείς για να σε αγαπήσουν, η μαγεία αποτυγχάνει και το κόλπο δεν πιάνει. 

Ενώ, αν, σε εμπιστεύεσαι και σε φροντίζεις, χωρίς ψέματα και δικαιολογίες, η μαγεία ανταποδίδει.

ΤΣΑΒΑΛΑ ΜΑΡΙΑ